Czy marsza, mi macie grać wiecznie, kajdany?

Czy marsza, mi macie grać wiecznie, kajdany?
I pytam się słońca i pytam się ziemi,
Gdzie droga do życia, gdzie prawo do woli?
A wokół mnie ludzie, to głusi, to niemi,
I tylko to dla mnie, co smuci i boli.
Kochałem poezję, nie cierpię prostoty,
Marzenia zadały mi ciosy i rany,
Katusze więzienne przerwały sen złoty. 
Czy marsza mi macie grać wiecznie, kajdany?
Wierzyłem w moc wyższą, nie tracąc tej wiary,
Zwątpiłem w moc Boga i Pana nad Pany,
Gdym poznał na sobie bezprawia przywary.
Czy marsza mi macie grać wiecznie, kajdany?
Dziś nie wiem, co uśmiech, co młodość. Co życie,
Więzieniem -—trawieniem zmęczony, stargany,
I próżno chcę walczyć, chcę stanąć na szczycie...
Czy marsza mi macie grać wiecznie, kajdany?
Świat woli nie dla mnie, nie dla mnie, pęd fali.
Dzień po dniu dzień mija i goni bez zmiany
Za ciosem cios pada i razi, i wali... 
Czyż marsza mi macie grać wiecznie, kajdany?
Świat nie jest bałwanem bez czucia, bez duszy,
To nie jest bezmyślny ułamek gliniany,
Ciąg nieszczęść ludzkości tę ludzkość poruszy
I marsza nie będą mi grały kajdany...